Wstęp | Learning to Fly

Droga, którą sobie obraliśmy w naszej podróży, nie zawsze była gładka i prosta, jednak mimo kilku upadków zrobiliśmy to. Zrobiliśmy to. Odkąd zatopiłam się w głębi obsydianowych oczu Harry'ego, moje życie już nie było takie same - moje serce w pełni należało do niego i to działało w drugą stronę, ponieważ jego należało do mnie. Byłam zamknięta w klatce, stworzonej przez jego uścisk, lecz czasami pozwał mi z niej wylecieć, a ja zawsze do niego wracałam. Zawsze bym wróciła. Zakochałam się w chłopcu, który porwał mnie z ulicy, a nasza przygoda wciąż trwała.

- Co teraz będzie? - wyszeptałam. 

- Nigdy nie pozwolę ci odejść - wymruczał Harry - przenigdy. 

Jego dłoń głaskała moje włosy, ramiona mocno zaciskały się wokół mojego ciała, a usta były tak słodkie, gdy składał pocałunki na całym czole. Nie było słowa, aby wyjaśnić jak wielką czułam ulgę i wdzięczność, gdy wróciłam w jego ramiona. Tęskniłam za nim bardziej, niż moje serce mogło to znieść, bardziej niż za kimkolwiek innym. 

Pozostawił swoje odciski palców na moim sercu. Już na zawsze należałam do niego.

- Nigdy nie pozwól mi odejść - zgodziłam się, choć mój ton był pełen zarzutów - przenigdy. 

Być może w oczach niektórych ludzi, ze względu na okoliczności, nie "powinnam" była kochać Harry'ego, być może ktoś wątpił w żarliwe emocje. Być może niektórzy wątpili w moje zdrowie psychiczne lub moją stabilność umysłową, wiem, że ja czasami również w to wątpiłam - jednak mimo wątpliwości innych ludzi, mimo całej logiki i sprzeczności nie potrafiłam zaprzeczyć temu, co czułam. 

Jeśli coś kochasz, nie wypuszczaj tego i zdałam sobie sprawę, że jeśli kochasz coś naprawdę mocno, nigdy nie pozwól temu odejść. 

____________________________________

Jak może zauważyliście, tu zwracam się do osób, które czytają tego bloga przez laptopa, komputer, tablet, pojawił się nowy szablon. Tutaj jest zabawna historia, ponieważ bądź, co bądź jest lipiec, a ostatnio przeglądając maile natknęłam się na rozmowę z dziewczyną, która go robiła i której, mimo że tego nie przeczyta i już to robiłam, chciałam podziękować, jednak wracając, szablon dostałam 11 lutego, teraz jest 12 lipca. 5 miesięcy! Początkowo po moich obliczeniach 2 część miała wyjść pod koniec marca, jednak mimo kilku komplikacji nareszcie się pojawiła. Na wattpadzie wstęp do niej mogliście już przeczytać tydzień temu.
Nie miałam nawet okazji zapytać, ponieważ ostatnio wakacje ledwo się zaczęły, ale jak one wam mijają? Gdzie je spędzacie? I najważniejsze. Ci, którzy tak jak ja idą we wrześniu do liceum/technikum/zawodówki, dostaliście się do wymarzonej szkoły? Na jaki profil?

Oraz zapraszam was na aska, gdzie możecie zadawać pytania nie tylko związane z fanfiction :)

[KLIK]

Moja skleroza nie zna granic, dopiero dziś zorientowałam się, że jest wtorek.

Zostaw po sobie komentarz.

Możesz również wyrazić swoje zdanie na twitterze z hashtagiem #LittleBirdPL.